XUÑO 2013

Aínda que non o pareza, Pol, o meu Pol de Santa María, a miña aldea, cambia todos os anos; cada vez que vou, non todas as que un quixese, encontro algo “relevante” Nesta ocasión é a Igrexa recentemente rehabilitada a costa dos feligreses, está claro, e aquí téndes a mIn, gato agnóstico, aportando 400 “euracos”, todo porque o meu señor pai así o quere; rezongando e despotricando por tal malgasto pero contribuíndo, maldicindo sen ofender, o feito de que fai ben pouco tempo, o obispado vendeu a rectoral e con ese diñeiro ben se podería rehabilitar a Igrexa... en fin Pilarín... Quedar, quedou bonita.


Cambiando de tema; é un luxo ver a aldea vestida con tal esplendor de verdes. Si miras A Pedreira coma se miras á Serra dá vila ou a Serra dá Pena do Pico, a riqueza floral mostra toda a súa exuberancia. É unha primavera esplendorosa, sen dúbida.O meu amigo Pepe, bo coñecedor destes montes e dos lugares do bo comer apunta unha ruta neste atardecer luminoso, unha cea. Ir cear á montaña, cabalgando entre limítelos dos concellos de Baralla, Becerreá, Cervantes e A Fonsagrada, é casí unha aventura.

É para min, a ruta das capelas, un itinerario digno de percorrer con boa luz para gozar de impresionantes vistas; merece a pena, facédeme caso.  saímos da aldea atardeciendo e logo de atravesar Baralla desviámosnos da N-VI camiño de Neira de Rei, e tras pasar A Condomiña,
empezamos a ascender desde os nosos 545 metros sobre o nivel do mar na Aceña dos Mazos (hoxe unha Piscifactoría do Neira) pola saia de O Galleiro, serpenteando entre a Pena Romallo e o Pico do Chao alcanzando os 800 en Castrolazán onde San Antonio Abad ten unha Capela. 

Pasamos os 900 metros na Pena dás Portelas deixando ao carón Teixeira de Arriba e Gasalla coa súa ermida/capela de San Ramón, coroamos os 1000 metros do alto do Restrelo e fomos descendendo deixando á nosa dereita As Ferrerrúas coa súa capela de San Pedro, a aldea de Busto coa súa Capela de San Alfonso e o Monte Xunqueira e Freixeiro, chegamos, non sen “negociar” moitas curvas, A Tumbiadoira (Porta de entrada ao coto de Xunqueira), sobre os 800 metros.  montes non son Os Ancares pero coma se fóseno, hai unha linea trazada nos mapas que os separa polo demais; aldeas, casas, xentes e o modo de vida non é para apreciar diferenzas. Non hai que ter imaxinación para entender que mereceu a pena, o percorrido e a cea. Si tedes tempo non vos perdades estes lugares; son as terras da maxia e están cheas dela.