ALDEA DE POL

Aínda que non o pareza, Pol, o meu  Pol de Santa María,  a miña aldea, cambia todos os anos; cada vez que vou, non todas as que un quixese, encontro algo “relevante”  N esta ocasión é a Igrexa recentemente rehabilitada a costa dos feligreses, está claro, e aquí téndes a m In , gato agnóstico, aportando 400 “euracos”, todo porque o meu señor pai así o quere; rezongando e despotricando por tal malgast o  pero contribuíndo, maldicindo sen ofender, o feito de que fai ben pouco tempo, o obispado vendeu a rectoral e con ese diñeiro ben se podería rehabilitar a Igrexa... en fin Pilarín... Quedar, quedou bonita. Cambiando de tema; é un luxo ver a aldea vestida con tal esplendor de verdes. Si miras  A Pedreira  coma se miras á  Serra dá vila  ou a S erra dá Pena do Pico , a riqueza floral mostra toda a súa exuberancia. É unha primavera esplendorosa, sen dúbida. O meu amigo Pepe, bo coñecedor destes montes e dos lugares do bo comer apunta unha ruta neste atardecer luminoso, unha cea. Ir c